تحلیل بقا در مبتلایان به ملانوم بدخیم در یزد

توانایی انتشار به ارگان های داخلی را دارد و می تواند منجر به مرگ شود. هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان بقای بیماران مبتلا به ملانوم بدخیم برحسب سن، جنس، تعداد میتوز، ضخامت تومور، میزان ارتشاح لنفوسیت، محل تومور و مرحله می باشد. روش اجرا: مطالعه ی حاضر یک مطالعه ای توصیفی ـ تحلیلی است که روی داده های 61 بیمار مبتلا به ملانوم بدخیم ثبت شده در آزمایشگاه آسیب شناسی بیمارستان شهید صدوقی یزد انجام شد. ابزار مطالعه پرسش نامه بود و اطلاعات پرسش نامه با تماس تلفنی، بررسی اسلاید آسیب شناسی و پرونده ی بیماران تکمیل شد. یافته ها: میانگین مدت بقای بیماران موردمطالعه 12/6±09/61 ماه به دست آمد. میانگین سنی افراد موردمطالعه 6±9/67 سال با محدوده ی سنی 18 تا 89 سال بود. بیشترین میزان بقا مربوط به مرحله ی i و کمترین میزان بقا مربوط به مراحل iv و iii بود. بیشترین میزان بقا مربوط به ملانوم تنه، سر و گردن و کمترین میزان بقا مربوط به ملانوم اندام ها بود. در این مطالعه مدت بقا ارتباط معناداری با مرحله (033/0=p) و محل تومور (0421/0=p) داشت. نتیجه گیری: بقای بیماران مبتلا به ملانوم بدخیم در یزد ارتباط معناداری با مرحله و محل تومور داشت ولی با تعداد میتوز، جنس، سن، عمق تومور و ارتشاح لنفوسیت ها این ارتباط معنادار نشد.